Energetyka i polityka w Polsce – czy odejście od węgla jest pomysłem realnym?

Polityka w Polsce – czy o węglu można już zapomnieć?

Czy energetyczna polityka w Polsce jest realizowana w sposób odpowiedzialny, zrównoważony i mający na celu ochronę klimatu? Polska prowadzi wiele działań, które dotyczą przeciwdziałania zmianom klimatycznym. Jest zresztą do tego zobowiązana na mocy członkostwa w Organizacji Narodów Zjednoczonych (ONZ), protokołu z Kioto oraz jeszcze kilku innych, podobnych powodów. Pomysł całkowitego nieużywania węgla w polityce energetycznej wywołuje jednak silny sprzeciw u wielu polityków i w znacznej części społeczeństwa.

Unijne cele klimatyczne na 2020 i 2030 rok stanowią istotną możliwość sprawdzenia, jak na tle innych krajów Unii Europejskiej wygląda Rzeczpospolita Polska. Wbrew pozorom są pewne argumenty, które przemawiają za realnością wycofania się ze spalania węgla.

Odchodzenie od węgla to proces długotrwały i wymagałby istotnych zmian, związanych z nowymi, wysokobudżetowymi instytucjami. Perspektywa znacznego ograniczenia emisji gazów cieplarnianych w Polsce wiązałaby się z koniecznością wydatków opiewających możliwe, że nawet na kilkadziesiąt lub kilkaset miliardów złotych (przypomnijmy, że cały budżet kraju wynosi niecałe 400 milionów złotych). Wydatki przede wszystkim musiałyby rozwinąć infrastrukturę. Konieczna byłaby współpraca z inwestorami, możliwe, że na preferencyjnych warunkach. Już teraz istnieją pomysły dotyczące budowy elektrowni atomowej, choć potencjalnie wytwarzającej energię do zasilenia wyłącznie podmiotu rzędu stutysięcznego miasta.
 

Dlaczego nie rezygnować z węgla? Dylemat na następne lata

Dla wielu osób perspektywa zrezygnowania z węgla w najbliższym czasie to absurd. Chodzi rzecz jasna o węgiel kamienny, gdyż węgiel brunatny jest nieco mniej szkodliwy dla środowiska.

Polska energetyka w tej chwili jest oparta na węglu w sposób tak wysoki, że trudno byłoby całkowicie z niego zrezygnować. Możliwe są za to ograniczenia. W 2017 roku krajowe zużycie energii wynosiło prawie 170 TWh. Ponad 130 TWh podaży pochodziło w tym roku konkretnie z kopalń węgla kamiennego i węgla brunatnego. Powyższy przykład statystyczny obrazuje realną trudność w tematyce zmiany modelu energetycznego Polski.